Je zegt dat je niet op dieet bent, maar je hoofd gelooft je niet.

Je hebt tegen jezelf gezegd: ik ga niet meer diëten. Maar in je hoofd is het nog steeds druk.

“Brood maakt dik.”
“Na achten niks meer.”
“Als ik iets met suiker neem, moet ik compenseren.”

Je noemt het geen dieet. Maar ondertussen zit je nog steeds in het script van: wat mag, wat niet? Je zegt dat je geen dieet volgt, maar je neemt een appel terwijl je zin had in een koekje, omdat dat “de betere keuze” is. Je slaat je lunch over, niet omdat je geen trek hebt, maar omdat je gisteravond iets ongezonds at. Je voelt je schuldig over chips, niet omdat je lijf protesteert, maar omdat je hoofd zegt: “Dit had je niet moeten doen.” Dat is dieetmentaliteit, alleen zonder naamkaartje.

Wat verboden is, wordt onweerstaanbaar

Je kent het misschien als het forbidden fruit effect: zodra iets niet mag, wil je het meer. Niet omdat je zwak bent. Maar omdat dat is hoe verlangen werkt. En precies daarom falen eetregels. Niet jij, maar de regel faalt.  

Je zegt “nee” tegen chocolade. Eet een appel. Maar het knaagt letterlijk in je hoofd. Een uur later eet je toch chocolade. Niet één stukje, maar vijf. Niet uit plezier, maar omdat je het gevoel niet meer uit je hoofd kreeg. Niet omdat je geen ruggengraat hebt, maar omdat de hele dag niet mogen eindigt in moeten.

Regels gooien olie op het vuur. En jij probeert de vlammen te temmen met zelfbeheersing. Dat hou je even vol, totdat je opgebrand bent. 

Eetregels na een maagverkleining...

Je lijf is veranderd na de operatie. Maar je hoofd volgt nog steeds de oude spelregels. 

Regels als:
Eerst verdienen, dan eten.
Licht ontbijten = controle.
Brood skippen = beter bezig.

Alleen: die regels negeren waar je lijf nu echt om vraagt. En als je te lang negeert, komt de drang harder terug. Dit is waarom regels tot eetbuien lijden. 

Wat als je mocht kiezen...

Wat als je gewoon mocht eten waar je zin in hebt zonder eerst in je hoofd te rekenen of het mag? Wat als je honger voelt, iets neemt, en klaar bent? Wat als je chocolade eet… en stopt. Omdat het genoeg was. Niet omdat het ‘mocht’. Dat is geen controle verliezen, dat is eten zonder schuldgevoel en geen gevecht meer hoeven voeren.

Echte vrijheid zit niet in ‘alles mogen’

Je hoeft niet alle regels tegelijk los te laten. Maar je moet wel stoppen met doen alsof ze je helpen. Want die regels waren ooit bedoeld om controle te geven. Maar wat ze je gaven… was schaamte, schuld en continu strijd in je hoofd. 

Je hoeft niet perfect te zijn. Maar je moet wel eerlijk zijn over wat je nog vasthoudt. Niet alles in één keer. Begin met één regel. Daag ’m uit en kijk dan wat er echt gebeurt. Niet in je buik maar in je hoofd. Wat klinkt als waarheid, maar voelt als gevangenis? Hier is hoe je begint:

1. Erken wat je bang bent kwijt te raken
→ Geen regels = geen controle?
→ Geen structuur = terugval?
Schrijf het op. Zwart-op-wit laat je zien wat je hoofd gelooft zelfs als je lijf iets anders zegt.

2. Daag één regel uit. Bewust.
→ Kies de regel die het meest wringt, bijv. “Na 20:00u niks meer eten.”
Doorbreek ‘m. Niet stiekem, maar met intentie. Neem iets, proef, stop met eten en voel wat het echt met je doet.

3. Ga opnieuw leren luisteren
→ Trek, honger of eetdrang... Ze voelen soms hetzelfde, maar zijn dat niet. Je lijf is veranderd maar je hoofd nog niet. Gun jezelf tijd om weer verschil te leren voelen.

4. Stop met streng zijn onder het mom van ‘zelfzorg’
→ Je hoeft je regels niet in te pakken als goede bedoelingen. Als iets voelt als beperking, dan is het dat ook. Wees mild, maar ook radicaal eerlijk.

5. Zoek iemand die dit snapt
→ Iemand die je geen voedingsadvies geeft, maar gedrag herkent. Die je niet leert wat gezond is, maar laat zien wat je patroon is. (Hi, that’s me.)

De sleutel? zelfcompassie...

Als je iets meeneemt uit deze blog laat het dit zijn:
Je hoeft het niet in één keer perfect te doen. Maar je mag wel stoppen met jezelf voor de gek houden. Zolang je regels volgt die je hoofd verzonnen heeft blijf je eten op wilskracht. En eten op wilskracht… houdt altijd op. Durf vandaag één regel los te laten. Kijk niet alleen wat er op je bord verandert, maar wat er in je hoofd stiller wordt.