Je hoofd zegt nee. Je lijf zegt ja. En meestal wint je lijf.

Je bent geopereerd en eet minder. En toch… denk je nog steeds de hele dag aan eten. Niet omdat je honger hebt maar omdat je hoofd blijft praten en je lijf blijft trekken. Je snapt niet waarom. En dus voel je je zwak of mislukt. Maar dit gaat niet over wilskracht. Dit gaat over hoe je lijf je probeert te beschermen. Zelfs als jij denkt: ik heb het onder controle.

Eten als overlevingsmechanisme

Veel mensen denken dat grip op eten draait om discipline. Gewoon harder je best doen. Niet toegeven. Willen = kunnen. Maar grip op eten draait niet om controle, het draait om veiligheid. Want eten is zelden een bewuste keuze. Het is een automatische reactie.

Eten voelt misschien als het probleem. Maar het was ooit de oplossing. Iets wat ooit werkte om je te helpen overleven. Misschien begon het al vroeg in je kindertijd. Toen je je alleen voelde, niet geien of niet gehoord. En als je emoties voelde die te groot waren, dan leerde je lijf: Eten verdooft dit. Niet omdat het goed voelde. Maar omdat het werkte, omdat het je door iets heen hielp. En dat is wat je systeem onthoudt.

Dus ook nu, jaren later, als je gespannen bent, vermoeid, overprikkeld of alleen, grijpt je lijf terug naar wat het kent. Want je zenuwstelsel zoekt altijd naar veiligheid. En eten voelt veilig, bekend en vertrouwd. Zelfs als je hoofd allang weet dat het je niet helpt.

Dit is geen zwakte en geen gebrek aan wilskracht. Dit is hoe je lijf je probeert te beschermen. Alleen is het systeem blijven hangen in een oud script. En jij mag leren herschrijven, zonder jezelf de schuld te geven dat het script er ooit kwam.

Waarom de onrust steeds terugkomt

Je hebt gegeten, geen honger, maar er blijft iets trekken. Je hoofd zegt: “Laat maar, negeer dat hongergevoel.” Je lijf zegt: “Pak iets, NU.” Je loopt naar de kast, trekt de kast drie keer op en dicht en uiteindelijk toch weer open.  Je denkt: Waarom doe ik dit? Je voelt: Ik moet dit niet doen.

Maar je doet het toch. En niet omdat je honger hebt. Niet eens omdat je écht zin hebt, maar omdat er iets in je lijf onrustig is en probeert stil te worden. 

En eten is de snelste manier die je kent. Niet om te voeden, maar om te dempen. Want wat je echt voelt is een behoefte die nog geen naam heeft. Misschien is het moeheid of verdriet. Misschien is het verveling vermomd als trek. Misschien is het spanning van de dag die nergens heen kan. 

Maar zolang je het niet herkent, grijpt je lijf naar wat het kent. En dus eet je. Even voel je rust en een soort van stilte. Maar die duurt kort. Want je hebt het echte signaal niet gehoord. En dus komt de foodnoise weer terug. Dat gezoem waardoor je hoofd blijft trekken naar 'iets'. Niet in je maag, maar in je systeem. Je hoofd zegt nee en je lijf zegt ja. En meestal wint je lijf. Niet omdat jij zwak bent, maar omdat jouw systeem denkt dat het moet overleven. Tot jij leert luisteren naar wat het eigenlijk zegt.

Wat je probeert werkt tegen je 

Je denkt: ik moet mezelf herpakken om die controle terug te krijgen. Dus je gaat minder eten, dagelijks wegen en stelt strenge regels op. Maar je lijf voelt: dit wordt weer trekken aan de rem. En dus komt de drang juist harder terug. Jij denkt: ik ben goed bezig. Je lijf denkt: ik ben in gevaar. En voor je het weet sta je weer met crackers in je hand terwijl je vanochtend nog “een balansdag” had afgesproken.

Wat je lichaam wel nodig heeft

Je lijf heeft geen regels nodig. Geen straf, een geen voedingsschema. Het heeft genoeg nodig: genoeg eten, genoeg rust en ruimte om te kiezen. Dan kalmeert het. Niet omdat je jezelf dwingt, maar omdat je systeem snapt: ik ben veilig.  En pas dan valt het stil. Niet alles, maar wel dat constante gejaag op eten.

Van vechten naar samenwerken

Je hoeft niet meer tegen je lijf te vechten. Het vraagt niet om discipline maar om afstemming. Zodra je samenwerkt wordt eten weer iets simpels. Je kiest, je eet en gaat door met je dag. Geen innerlijke discussie, geen schuldgevoel en geen regels. 

In mijn programma leer je precies dat: hoe je lichaam en brein weer met elkaar gaan praten zonder dat eten ertussen zit.

👉 Lees hier hoe de Craving Reset Methode werkt en of het ook voor jou tijd is om te stoppen met trekken, plannen, en corrigeren.